Op de wagen met... Iris

Een dag op de vuilniswagen. Je hebt er vast wel een voorstelling bij. Maar hoe ziet zo’n dag er nou écht uit? In deze rubriek loop je mee met één van onze collega’s. Vandaag: Iris. 

Alleen op de wagen

Het is vroeg, wanneer de wekker in Boxtel gaat. Uurtje of half 5 ‘s ochtends, soms wat later. Want om kwart voor 6 begint de dag op de vestiging in Sint-Oedenrode. Ze begint graag vroeg, de meeste chauffeurs starten pas tussen 7 en half 8. De planning voor deze dag kreeg Iris eerder al binnen. Vandaag: pendelen naar de milieustraat en langs bij wat vaste klanten. “Ik zit alleen op de wagen”, vertelt Iris. “Een grote Volvo waar een afvalcontainer achterop kan.” De hele dag alleen op pad vindt ze geen enkel probleem. “Heerlijk. Lekker in mijn eigen paradijs achter het stuur. Meezingen met m’n eigen muziek, blik op de weg en gaan. Ik vind collega’s hartstikke leuk hoor, maar laat mij maar lekker alleen zitten.” Andere collega's van Iris werken juist wel graag met meerdere mensen op de wagen.  

Milieustraat

Met het type wagen dat Iris rijdt haal je geen huisvuil op. Je gaat voornamelijk langs bij bedrijven om volle afzetcontainers op te halen en te legen. Op naar de milieustraat in Veghel. Trouwens, hoe belandt een vrouw van in de twintig op een vuilniswagen? “Ik werkte hiervoor in een keuken. Maar daar werd ik gek van, ik moet niet tussen vier muren zitten”, vertelt Iris.  

“Als kind had ik altijd de ambitie om een ambulance te rijden. Ik haalde m’n groot rijbewijs en ging ervoor, maar ik werd afgewezen. Te weinig rijervaring. Ik dacht: waar kan ik snel een hoop ervaring opdoen? Zo kwam ik bij Van Kaathoven terecht. Het was dus eigenlijk de bedoeling hier maar kort te zitten. Inmiddels werk ik hier vijf jaar. Dat zegt genoeg.” 

De prinses

Aangekomen in Veghel is het Iris’ taak de containers die die ochtend gevuld zijn te legen. Eerst is een container met takken en ander grof groenafval aan de beurt. Via een automatische haak trekt ze de container op de wagen. Daarna gaat er een zeil overheen. “Anders zijn we na honderd meter op de snelweg weer leeg”, lacht ze. Via een grote mechanische arm wordt het zeil automatisch over de container gespannen. “Niet iedereen heeft dit systeem op de wagen maar ik gelukkig wel. Mijn collega’s noemen me niet voor niets de prinses.”

"Ge moet gek zijn om hier te werken"

Ze dropt de volle container bij een afvalverwerkingsbedrijf in Uden, om vervolgens de lege container bij de milieustraat om te wisselen en het kunstje te herhalen. Tussendoor even een bakje koffie en bijpraten met collega’s op de vestiging in Uden. Daarna: op naar de Sligro. Daar wisselt Iris een volle container om met een lege.  

Dan gaat de telefoon: een collega. Ze neemt handsfree op; een gesprek in plat Brabants volgt. “Morgen ga ik kitesurfen in Zeeland”, zegt ze. De collega reageert: “Rijde gij voor een paar uur naar Zeeland op en neer? Ge bent gek.” Iris: “Moete ook wel zijn om hier te werken hè.” Gelach aan beide kanten van de lijn. Helemaal ontspannen rijdt ze verder, op naar de volgende locatie. Nog een paar bedrijven langs en dan is het alweer tijd om huiswaarts te keren. 

Word net als Iris. Check onze vacatures!