- Van Kaathoven
- Kennis
- Nieuws
- Proef de sfeer: te gast op de vuilniswagen bij Van Kaathoven
Proef de sfeer: te gast op de vuilniswagen bij Van Kaathoven
Het is nog ochtend als ik in Sint-Oedenrode uit de bus stap. Peoplemanager Roel staat al te wachten: hij is niet te missen dankzij zijn felgekleurde hesje. Het Van Kaathoven-kantoor is zijn werkplek, maar soms springt hij toch even bij op de route, als het nodig is. Daarom draagt hij eigenlijk altijd dit tenue; zo staat hij altijd klaar om te helpen, vertelt hij mij later.
Roel brengt mij persoonlijk met zijn auto naar de route waar de elektrische afvalwagen rijdt: mijn werkstation voor vandaag. Ik snap waarom Roel de peoplemanager is: het gesprek in de auto verloopt alsof je een oude bekende spreekt. Deze laagdrempelige sfeer belooft veel goeds voor de rest van de dag. De verwachtingen zijn groot en de toon is gezet.
Lees meer over peoplemanager Roel >
Bodemloze vrolijkheid
Zodra we de afvalwagen hebben gevonden in de natuurrijke weilanden van Sint-Oedenrode, ontmoet ik mijn collega’s voor deze middag: chauffeur Bjorn en de beladers Pedro en David. De positieve sfeer valt mij meteen op. David komt aangehuppeld en staat – zelfs na een hele ochtend werken – nog te stuiteren van de energie. Bjorn grapt dat het de hele dag nog wel zo doorgaat met die bodemloze vrolijkheid van deze belader. David heeft duidelijk plezier in zijn werk.
“Je werkt hard, maar de mooie dingen die je onderweg tegenkomt, veranderen je perspectief op dat werk.” – David
Werken doe je samen
Werkschoenen aan, hesje om en gaan. Ik stap naast chauffeur Bjorn in de cabine, Pedro en David springen achter op de vuilniswagen. Het drietal haalt vandaag in Sint-Oedenrode pmd op (plastic verpakkingen, metalen verpakkingen en drinkpakken of drankkartons). Bjorn: “Onze route zit er al bijna op, maar we gaan hierna nog een collega helpen.” Dat is gebruikelijk volgens de chauffeur. “De jongen die we nu helpen, rijdt een grotere route. Bijspringen scheelt hem weer 45 minuten. Dat doen we gewoon voor elkaar.”
Met je neus in de buitenlucht
Na mijn vragenrondje ruil ik van plek met belader Pedro en help ik David met het verzamelen van de pmd-zakken. We rijden via weilanden en boerderijen weer de woonwijk in. Om de zoveel meter stoppen we voor een nieuwe lading. Ondertussen vertelt belader David over zijn werk: “Ik vind mijn collega’s gezellig. Met lekker weer is het fijn om buiten te zijn. Kinderen zijn vaak onder de indruk van de vrachtwagen en blijven enthousiast naar ons kijken en zwaaien. Het is ook hard werken, maar deze kleine dingen veranderen je perspectief op dat werk.”
Opladen en door
Vandaag rijd ik mee op de elektrische vuilniswagen van Van Kaathoven. En net na de middag is het tijd om die op te laden: tijd voor pauze. Ik raak in de cabine aan de praat met Pedro en vraag hem waarom hij dit werk is gaan doen. “Ik kom uit Portugal en wil daar graag een huis kopen. Daarom werk ik in verschillende landen, waaronder Nederland, bij Van Kaathoven. Hier verdien ik goed en ben ik met mijn werk een belangrijk onderdeel van de samenleving.”
Na de pauze is de batterij van de wagen – en die van de jongens – weer opgeladen. Zij vervolgen hun weg op de route, mijn dag zit erop. Moe maar voldaan ga ik naar huis. Wie wil hier nou niet werken?